En in Sparta aangekomen ging hij niet naar de autoriteiten, maar verlummelde zijn tijd. Vervolgens, toen diegenen die in het staatsbestuur zaten hem vroegen waarom hij geen haast maakte om met de autoriteiten te spreken, antwoordde hij dat hij op zijn medegezanten wachtte en dat hij verbaasd was dat ze er nog niet waren.
Toen de Spartanen dat hoorden, geloofden ze Themistokles vanwege diens vriendschap. Maar toen er enige anderen in Sparta aankwamen en de Atheners ervan beschuldigden dat ze een muur aan het bouwen waren en dat de muur al hoogte kreeg, moesten ze dat wel geloven (lett.: wisten ze niet hoe ze dat niet moesten geloven). Maar Themistokles beval de Spartanen uit hun eigen midden bruikbare mannen te sturen die betrouwbaar zouden rapporteren na een onderzoek ingesteld te hebben. Zij zenden dus enige mannen en over hen stuurt Themistokles de Atheners heimelijk een bode/bericht terwijl hij hun beveelt hen heimelijk vast te houden en niet te laten gaan. "Want als de Spartanen begrijpen wat er gebeurd is", zei hij, "zullen ze ons misschien niet laten gaan." Want zijn medegezanten, Habronichos de zoon van Lysikles en Aristides de zoon van Lysimachos, waren ook al gekomen met het bericht dat de muur voldoende hoogte had.