So.
Laten we dat samen bekijken, mijn beste, en als je me op een of andere manier tegenargumenten kunt geven als ik spreek, geef ze dan en dan zal ik naar je luisteren. Maar zo niet, houd er dan eindelijk mee op, wonderbaarlijke vriend, mij dikwijls dezelfde regel te stellen, dat ik vanhier moet weggaan tegen de zin van de Atheners. Want ik acht het veel waard te doen zoals ik zal doen nadat ik je heb overtuigd, maar niet tegen je zin. Probeer dus te antwoorden op wat gevraagd wordt zoals bij uitstek je mening is.

Kr.
Dat zal ik inderdaad proberen.

So.
Zit het zo als we destijds stelden? Ook al beweert de meerderheid anders, is onrecht doen voor degene die onrecht doet toch echt op iedere manier én slecht én schandelijk? Beweren we dat of niet?

Kr.
Dat beweren we.

So.
Men moet dus blijkbaar op geen enkele manier onrecht doen.

Kr.
Beslist niet.

So.
Bekijk ook dit net zo: gesteld dat de wetten bij ons zouden stilhouden (ptc.) als we op het punt stonden vanhier weg te lopen (of hoe moet ik dat noemen?) en zouden vragen: "Sokrates, zeg ons wat je van zins bent te doen. Je bent toch zeker niet van plan ons, de wetten, te gronde te richten en de hele staat, voor zover je daartoe in staat bent? Of schijnt het je mogelijk te zijn dat die staat zich niet omver laat werpen waarin gevelde vonnissen geen enkele kracht hebben maar door toedoen van de burgers hun gezag verliezen en vernietigd worden?" Wat zullen wij op die en andere dergelijke dingen zeggen, Krito? Of zullen we tegen hen zeggen: "De staat deed ons immers onrecht en heeft het vonnis niet terecht geveld."? Zullen we dat zeggen of wat (anders)?

Kr.
Bij Zeus, dat, Sokrates!