Toen de vrienden om de morellen en de eieren lachten, zei Eryximachos -want ook hij was toevallig aanwezig- "Beste Aristophanes, kijk wat je doet. Want het ontgaat je denk ik niet dat we plezier hebben om jouw verhaal, maar je dwingt me om wachter van jouw redevoering te zijn, omdat die gaat over de god die het meest van de mensen houdt. Want hoe stierven de mensen niet, met zulke grote wonden van die aard.?"